ജീവിതം ചെറിയാച്ചനെ എന്തു പഠിപ്പിച്ചു?

സമകാലിക മലയാളം വാരികയുടെ അവസാന താളില്‍ ജീവിതം എന്നെ എന്തു പഠിപ്പിച്ചു എന്ന കോളത്തില്‍ നാട്ടിലെ പ്രമുഖരില്‍ തുടങ്ങി ഇപ്പോള്‍ സകല അണ്ടനിലും അടകോടനിലും വരെ എത്തി നില്‍ക്കുന്ന പംക്തി കണ്ടപ്പോളാണ് ചെറിയാച്ചന് അങ്ങനെയൊരാഗ്രഹമുദിച്ചത്.

ജീവിതം എന്നെ എന്തു പഠിപ്പിച്ചു എന്ന കോളത്തില്‍ തനിക്കുമെഴുതണം..

അതിനായി ചെറിയാച്ചന്‍ കഴിഞ്ഞ കുറേ വര്‍ഷങ്ങളായി കുത്തിയിരുന്നു ജീവിതം പഠിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു. എന്നും ഉറക്കമെണീറ്റാല്‍ അപ്പോള്‍ തുടങ്ങും പഠനം. രാത്രി വൈകി ഉറങ്ങും വരെ പഠനം. ഇടയ്ക്കു ഭക്ഷണം പോലും നേരാം വണ്ണമില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അമ്മച്ചി പഴംചോറു കൊടുത്ത് ഊട്ടി ഉരുക്കിയെടുത്ത വണ്ണമെല്ലാം പോയി ചെറിയാച്ചന്‍ മെലിഞ്ഞുണങ്ങി.

ജീവിതത്തില്‍ ഒരു ഡിഗ്രിയും പോസ്റ്റു ഗ്രാജുവേഷനും പിന്നെ ഒന്നു രണ്ടു തപാല്‍ ഡിപ്ളോമകളുമായി എന്നുറപ്പായപ്പോളാണ് ചെറിയാച്ചന്‍ എഴുത്ത് എന്ന ഉദ്യമത്തിനു മുതിര്‍ന്നത്. വെട്ടിയും തിരുത്തിയും പിന്നെയുമെഴുതിയും വെട്ടിച്ചുരുക്കിയും ചെറിയാച്ഛന്‍ തന്‍റെ ജീവിതത്തെ കടലാസിന്‍റെ ഒരു പുറമെന്ന വെല്ലുവിളിയിലേക്കു ചുരുക്കിയെടുത്തു.

അതുമായി ഉള്ളതിലേക്കും വച്ചേറ്റവും നല്ല ഷര്‍ട്ടും അലക്കിത്തേച്ച മുണ്ടുമുടത്ത് ചെറിയാച്ചന്‍ എറണാകുളത്തിനു ബസു കയറി. നേരെ മാസികയുടെ ആപ്പീസില്‍ ചെന്നു.

നാലുവശത്തും മാര്‍ജിനിട്ട കടലാസില്‍ വടിവൊത്ത അക്ഷരത്തിലെഴുതിയ ജീവിതപാഠങ്ങളും തന്‍റെ പ്രൊഫൈലും പത്രാധിപര്‍ക്കു കൈമാറി. കണ്ണടയ്ക്കിടയിലൂടെ ചോദ്യഭാവത്തില്‍ നോക്കിയ അദ്ദേഹത്തോട് ചെറിയാച്ചന്‍ ആഗമനോദ്ദേശ്യം വിനീതഭാവത്തില്‍ ബോധിപ്പിച്ചു.

മൊത്തത്തില്‍ ആളെ നോക്കിയ അദ്ദേഹം, ചെറിയാച്ചന്‍റെ എഴുത്തും വായിച്ചെടുത്തു. അദ്ഭുത പരതന്ത്രനായിപ്പോയ അദ്ദേഹം അതു തിരികെ ചെറിയാച്ചനു കൊടുത്തു.

എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു-

ചെറിയാച്ചാ... പറയുന്നതില്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട്. ഈ പ്രസിദ്ധീകരണം നാട്ടിലെ സാധാരണക്കാര്‍ക്കു വായിക്കാനുള്ളതാണ്. അതിലെ ലേഖനങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ. ചെറിയാച്ചനെപ്പോലുള്ള മഹാപ്രതിഭകള്‍ എഴുതുന്നതു മനസ്സിലാക്കാന്‍ കെല്‍പുള്ള ആരും ഇതു വായിക്കുന്നുണ്ടാവില്ല. ഇപ്പറഞ്ഞ എനിക്കു പോലും ഇതു വായിച്ചിട്ടു പൂര്‍ണമായും മനസ്സിലായില്ല.

അതുകൊണ്ട് ചെറിയാച്ചന്‍ അല്‍പം കൂടി നിലവാരമുള്ള ഏതെങ്കിലുമൊരു പ്രസിദ്ധീകരണത്തിലേക്ക് ഇതു നല്‍കണമെന്നാണ് എന്‍റെ അപേക്ഷ.

നിരാശ കൊണ്ടു വീണ്ടും ചെറുതായിപ്പോയ ചെറിയാച്ചന്‍ നേരെ ഭരണങ്ങാനത്തേക്കു തിരിച്ചുപോന്നു. രണ്ടു മൂന്നുദിവസമായി വിഷണ്ണനായി നടക്കുകയായിരുന്ന ചെറിയാച്ചനെ അവധിക്കു നാട്ടില്‍പ്പോയ എനിക്കു കണ്ടുമുട്ടേണ്ടി വന്നു.

ചെറിയാച്ചന്‍ തന്‍റെ ദുഖങ്ങള്‍ എന്നോടു പറഞ്ഞു. അതു കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്കും വിഷാദം തോന്നി. മറ്റു പല പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിലേക്ക് അയച്ചിട്ടും ആരും പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ തയ്യാറാകാതിരുന്ന ചെറിയാച്ചന്‍റെ ജീവിത പാഠം അതുകൊണ്ടു ഞാന്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ തയ്യാറായി. ചെറിയാച്ചന്‍ സന്തുഷ്ടനായി.

തന്നെക്കുറിച്ചു വേറെ കഥയൊന്നും എഴുതിയേക്കരുത് എന്നും ചെറിയാച്ചന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. അതിനാല്‍ ചെറിയാച്ചന്‍റെ ജീവിതപാഠം സബ് ചെയ്യാതെ നേരിട്ടു താഴെക്കൊടുക്കുന്നു. പ്രൊഫൈലുമുണ്ട്.

ചെറിയാച്ചന്‍ (36)

പുരാതന കത്തോലിക്കാ കുടുംബത്തിലെ ഏകആണ്‍തരി. ഭരണങ്ങാനം സ്റ്റാലിയന്‍സോക്കര്‍ ഫുട്ബോള്‍ ‍ക്ളബിന്‍റെ മുന്‍ സ്റ്റോപ്പര്‍ ബായ്ക്ക്. വ്യവസ്ഥാപിത നിയമങ്ങളോടും സംവിധാനങ്ങളോടുമുള്ള എതിര്‍പ്പും എഴുത്തുപരീക്ഷയോടുള്ള കടുത്ത വിദ്വേഷവും മൂലം പത്താം ക്ളാസില്‍ പഠിപ്പു നിര്‍ത്തി. വിശപ്പാണ് ഏറ്റവും വലിയ ഭീഷണിയെന്നും അഭിമാനമാണ് ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്തെന്നും മനസ്സിലായതിനെത്തടുര്‍ന്ന് ഒരു ജോലിക്കു ശ്രമിച്ചു. വിജയിച്ചു. അവാര്‍ഡ്, അടി എന്നിവ കിട്ടിയിട്ടില്ല. ആരും തന്നാലും മേടിക്കാനും ഉദ്ദേശമില്ല.

ജീവിതം പഠിപ്പിച്ചത്...

1. ഭരണങ്ങാനം സ്റ്റാലിയന്‍സോക്കറിന്‍റെ ഫോര്‍വേഡ് ലൈനില്‍ കളിക്കാന്‍ റയല്‍ മഡ്രിഡില്‍നിന്നു റൊബീഞ്ഞോ വരണമെന്നു വാശിപിടിക്കരുത്. സ്റ്റാലിയന്‍സോക്കറിന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതു പശു അപ്പച്ചനെയാണ്.
2. ഒട്ടുപാലിന്‍റെ നിറം കണ്ടിട്ടു റബര്‍തോട്ടത്തിനു വില പറയരുത്.
3. ചാക്കോ കുടിച്ച കള്ളിനു പൈലി പൂസാകരുത്.
4. ചെറിയാച്ചന്‍ ആനയാണ് എന്നു ചെറിയാച്ചന്‍ തന്നെ പറയുന്നതിലോ ചെറിയാച്ചന്‍റെ കാല്‍ചുവട്ടിലുള്ള ഉറുമ്പു പറയുന്നതിലോ കാര്യമില്ല. മറ്റൊരു ആന തന്നെ അതു പറയണം, എങ്കിലേ ചെറിയാച്ചന്‍ ആനയാകൂ..
5. ബാറില്‍ പോകാന്‍ ആലോചിക്കുമ്പോളെ പൂസാകരുത്. ചിലപ്പോള്‍ അന്നു ബാര്‍ അവധിയായിരിക്കും.
6. പത്തുകിലോ എടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നവന്‍ അറുപതു കിലോ എടുക്കാന്‍ നോക്കരുത്. നടുവുവെട്ടും
7. റബറും പെണ്ണും ഒരുപോലെ. എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും വിലത്തകര്‍ച്ചയുണ്ടാകാം, തറവില പോലുമില്ലാതാകാം