കൊച്ചന്നാമ്മയും ജി- എട്ട് ഉച്ചകോടിയും

കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു കല്യാണ പ്രായമായി.

കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ അപ്പച്ചന്‍ അവുസേപ്പുചേട്ടനും അമ്മച്ചി മേരിച്ചേട്ടത്തിയും കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു പറ്റിയ കൊച്ചന്‍മാരെ കണ്ടെത്താനുള്ള പരക്കം പാച്ചില്‍ തുടങ്ങി. ഭരണങ്ങാനത്തെ അറിയപ്പെടുന്ന തറവാട്ടുകാരായതിനാല്‍ കൊച്ചിനു നാട്ടില്‍നിന്നെങ്ങും ചെക്കന്‍മാരു വേണ്ടെന്നു തീരുമാനിച്ചത് അവരുടെ കുടുംബയോഗമായിരുന്നു. കുടുംബദ്രോഹക്കാരുടെ തീരുമാനം കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും ശിരസാ വഹിക്കാനും തീരുമാനിച്ചു. അതുമൂലം പാലാ രൂപത വിട്ട് സമീപത്തെ ചങ്ങനാശേരി, എറണാകുളം, കോതമംഗലം, കാഞ്ഞിരപ്പള്ളി തുടങ്ങിയ രൂപതകളിലെ ഏതേലും തറവാട്ടില്‍പ്പിറന്ന കൊച്ചന്‍മാരുടെ കയ്യില്‍ കൊച്ചന്നാമ്മയെ പിടിച്ചേല്‍പ്പിക്കാനായിരുന്നു അവരുടെ പ്ളാന്‍.

പാവം കൊച്ചന്നാമ്മ. അവളിതൊന്നും അറിയാതെ അങ്ങു തിരുവനന്തപുരത്ത് ടെക്നോ പാര്‍ക്കില്‍ പ്രോജക്ട് ലീഡറെ ഒടുക്കത്തെ പ്രാക്കും പ്രാകി, വൈകിട്ട് കാര്യവട്ടം ക്യാംപസിനു മുന്നില്‍ കാറ്റുകൊളളാനിറങ്ങുന്ന വായിനോക്കികളെ മനസ്സില്‍ അടച്ചാക്ഷേപിച്ച് അടിച്ചുപൊളിച്ചു ജീവിച്ചുവരികയായിരുന്നു.

വീട്ടിലെ വിളിപ്പേരായ കൊച്ചന്നാമ്മ എന്ന മാമോദീസാപ്പേര് പുറം ലോകമറിയാതിരിക്കാന്‍ വീട്ടുകാരു തന്നെ അവള്‍ക്കിട്ട മറ്റൊരു പേരുണ്ടായിരുന്നു. അന്ന. ഫയദോര്‍ ദസ്തയേവസ്കിയുടെ ഭാര്യയായിരുന്ന അന്ന സ്ക്രോട്ട്നിവിച്ച മുതല്‍ യേശുക്രിസ്തുവിന്‍റെ അമ്മ മറിയത്തിന്‍റെ മാതാവ് അന്ന വരെ നീളുന്ന പ്രമാണ്യവനിതാര്തനങ്ങളുടെ നിരയില്‍ അങ്ങനെ അവളുടെ പേരും എഴുതപ്പെട്ടിരുന്നു. കൊച്ചന്നാമ്മയെന്നു നാട്ടുകാരു കേള്‍ക്കെ ആരെങ്കിലും വിളിച്ചാല്‍ പൊട്ടിത്തെറിക്കുമെങ്കിലും കൊച്ചിന് ഉള്ളില്‍ കൊച്ചന്നാമ്മയെന്ന പേരായിരുന്നു കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടം.

കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു നാട്ടിലെ കണ്‍ട്രികളായ പെണ്‍കൊച്ചുങ്ങളോടൊക്കെ ഒരുതരം പുച്ഛമായിരുന്നു. ഭരണങ്ങാനത്തെ ഒരുവിധപ്പെട്ട തറവാട്ടില്‍പ്പിറന്ന പെണ്‍കൊച്ചുങ്ങള്‍ക്കൊന്നും തന്‍റെയത്ര ഇന്‍റലിജന്‍റ് ക്വോഷ്യന്‍റോ ഇമോഷണല്‍ ക്വോഷ്യന്‍റോ ഇല്ലെന്നു കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു നല്ലപോലെ അറിയാമായിരുന്നു. ആണ്‍പിറപ്പുകളുടെ കാര്യത്തിലും അങ്ങനെത്തന്നെ. തന്‍റെ ഒരേയൊരു ഉടപ്പിറന്നോന്‍ കൊച്ചുതൊമ്മന്‍ മുതല്‍ ഊട്ടി ഗുഡ്ഷെപ്പേര്‍ഡില്‍ തന്‍റെയൊപ്പം പഠിച്ച, ഒലിപ്പിച്ച റിച്ചാര്‍ഡ് വരെ ഒരുമാതിരിപ്പെട്ട ഒരുത്തനും തന്‍റെ നിലവാരമില്ലെന്നും കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു തൃപ്തിയായിട്ട് അറിയാമായിരുന്നു.

നാട്ടില്‍ച്ചെന്നാല്‍ അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയുംകൂടി വൈകുന്നേരം ലയണ്‍സ് ക്ളബ് എന്നും പറഞ്ഞു വണ്ടിയെടുത്തു മണ്ടുന്നതിനോടും അവള്‍ക്കു പുച്ഛമായിരുന്നു. കാരണം, യഥാര്‍ഥ ജീവിതം അവിടെയല്ലിരിക്കുന്നതെന്ന് സമൃദ്ധിയുടെ മടിത്തട്ടില്‍ പിറന്നു വീണിട്ടും എങ്ങനെയോ കൊച്ചിന്‍റെ മനസ്സില്‍ എഴുതപ്പെട്ടു പോയി. കൊച്ചന്നാമ്മയെ വീട്ടില്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും കാര്യമായിരുന്നു. അതിലുപരി അവളുടെ നാക്കിനെയായിരുന്നു എല്ലാവര്‍ക്കും പെരുത്തിഷ്ടം. അതങ്ങനെ വിളയാടിത്തിമിര്‍ക്കുമ്പോള്‍, ചുഴലിക്കാറ്റടിച്ച ഏത്തവാഴത്തോട്ടം പോലെ പരാമര്‍ശവിഷയരായവരെല്ലാം തകര്‍ന്നു തരിപ്പണമായിരിക്കും. ഇതുമൂലം, കൊച്ചന്നാമ്മയോട് കുടുംബത്തിലെ തന്നെ സമപ്രായക്കാരായ ആണ്‍കൊച്ചുങ്ങളെല്ലാം ഒരു ഈസ്തറ്റിക് ഡിസ്റ്റന്‍സ് കീപ്പു ചെയ്തുപോന്നു. കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കും അതായിരുന്നു ഇഷ്ടം. അതുകൊണ്ട് അവള്‍ക്കും അവളുടെ നാക്കിനെ വല്ലാത്ത ഇഷ്ടമായിരുന്നു.

ഭരണങ്ങാനം പള്ളീലെ പെരുന്നാളിനു കൊച്ചു വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോളാണ്, അമ്മച്ചി മേരിച്ചേടത്തി തഞ്ചത്തില്‍ കൊച്ചിനോടു കാര്യം പറഞ്ഞത്.

അതേ, നിനക്കു ഞങ്ങളൊരു ചെറുക്കനെ തപ്പി കണ്ടു വച്ചിട്ടുണ്ട്. അവനെ നിനക്കിഷ്ടമായാല്‍, നമുക്ക് ഇതങ്ങു നടത്താം...

കണ്ണുകാണാത്ത വിശപ്പില്‍ മുന്‍പിലിരുന്ന അപ്പോം പോത്തിറച്ചിക്കറീം ആഞ്ഞുവെട്ടുകായിരുന്ന കൊച്ചന്നാമ്മ മൂട്ടിന് കൂടത്തിന് അടികിട്ടിയ പോത്തിനെയെന്ന പോലെ ഞെട്ടി!!

എനിക്കു തന്നെ നടക്കാനറിയാം...!!

കൊച്ചിന്‍റെ മറുപടി കേട്ട് മേരിച്ചേടത്തി ഇരുന്നപോയി.

നിനക്കു കല്യാണമൊന്നും വേണ്ടേ? ഇങ്ങനെ നില്‍ക്കാനാണോ പ്ളാന്‍?

കല്യാണം വേണ്ടെന്നു ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. എനിക്ക് ഇപ്പോള്‍ വേണമെന്നു തോന്നുന്നില്ല എന്നേ പറഞ്ഞുളളൂ..

ഇപ്പോഴല്ലേല്‍ പിന്നെയെപ്പോളാ... ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ നീ തടിച്ച് ഒരുപരുവമായി. ഒരു രണ്ടുവര്‍ഷംകൂടി കഴിഞ്ഞാല്‍പ്പിന്നെ നിന്നെക്കെട്ടാന്‍ ഒരുത്തനും ഈ വീടിന്‍റെ വഴിയേ പോലും വരില്ല... ഓര്‍ത്തോ...

ഓ അതു സാരമില്ല. അദ്നാന്‍ സാമിക്കു തടികുറയ്ക്കാമെങ്കിലാണോ എനിക്കു പറ്റാത്തത്? കല്യാണം കഴിക്കാറാവുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ യോഗ ചെയ്തു തടികുറയ്ക്കും. അമ്മച്ചി നോക്കിക്കോ....

കൊച്ചന്നാമ്മ വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ പ്ളാനില്ലായിരുന്നു...

ഒടുവില്‍ പതിവുപോലെ മേരിച്ചേട്ടത്തി അങ്കത്തില്‍ തോല്‍വി സമ്മതിച്ച് രംഗം വിട്ടു. അപ്പവും കറിയും തീരാത്തതിനാല്‍ കൊച്ചന്നാമ്മ രംഗം വിടാന്‍ പിന്നെയും പത്തുമിനിട്ടുകൂടിയെടുത്തു.

അന്നു രാത്രി, അവുസേപ്പുചേട്ടനോടു കൊച്ചന്നാമ്മ കാര്യം പറഞ്ഞു. പുള്ളിക്കാരനു സംഗതിയുടെ ഗൗരവം പിടികിട്ടി. അമര്‍ത്തിയുള്ള ഒരു മൂളലായിരുന്നു മൂപ്പിലാന്‍റെ മറുപടി. മേരിച്ചേടത്തിക്ക് ഒരു ചുക്കുംപിടികിട്ടിയില്ല.

കൊച്ചന്നാമ്മ പെരുന്നാളുകൂടി. തിരിച്ചുപോകാന്‍ സമയമായി.

കോട്ടയത്തുനിന്നു ട്രെയിനിനാണു കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ തിരിച്ചുപോക്ക്. അപ്പച്ചന്‍ അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ കാറില്‍ കോട്ടയം വരെ കൊണ്ടാക്കി. റയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ ചെന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവിടെ അതാ സുമുഖനായൊരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍. കൊച്ചന്നാമ്മയെ നോക്കി അയാള്‍ ചിരിച്ചു. കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു ചിരിക്കണമെന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിലും ചുമ്മാ ഒന്നങ്ങു ചിരിച്ചുകൊടുത്തു. അപ്പോളതാ, അവുസേപ്പുചേട്ടനും ചിരിക്കുന്നു. കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്ക് അപ്പച്ചന്‍റെ ചിരിയുടെ അര്‍ഥം പിടികിട്ടിയില്ല.

അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ അവിടെക്കണ്ട മരമോന്തയോട് (സത്യത്തില്‍ അങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും) വിശേഷം തിരക്കി.
മോന്‍ നേരത്തെ വന്നായിരുന്നോ?

അല്‍പം നേരമായി.

ട്രെയിന്‍ വരാറായോ?

ഇല്ല, അരമണിക്കൂര്‍ കൂടിയുണ്ട്...

എന്നാല്‍ വാ.. അകത്തോട്ടു പോയേക്കാം..

കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ ബാഗും തൂക്കി, അപ്പോള്‍ കണ്ടവന്‍റെ തോളില്‍ കയ്യുമിട്ട് അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ മുന്‍പില്‍ നടന്നു. കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും അത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ പതിവായി ചെയ്യാറുള്ളതു പോലെ എ.ആര്‍. റഹ്മാന്‍റെ ഒരു പാട്ടുംമൂളി അവളും പിന്നാലെ നടന്നു.
പ്ളാറ്റ് ഫോമിലെ ബെഞ്ചില്‍ ബാഗു വച്ച അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ കൊച്ചന്നാമ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

ഇതു ജോസുകുട്ടി. നമ്മുടെ ചങ്ങനാശേരിലുള്ള നിന്‍റെ അമ്മാച്ചന്‍ പീലിപ്പോസിന്‍റെ പരിചയക്കാരന്‍റെ മോനാ.. തിരുവനന്തപുരത്തു തന്നെയാ ജോലിയും. നിന്നെ ഈ ജോസുകുട്ടിക്ക് ഞങ്ങളു കല്യാണമാലോചിച്ചിരുന്നു. നീ സമ്മതിക്കുവേല എന്നല്ലേ പറയുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയൊരു കൂടിക്കാഴ്ച തന്നെ ആയിക്കോട്ടെ എന്നു ഞാനുമങ്ങു വിചാരിച്ചു. നിങ്ങളു സംസാരിച്ചിരിക്ക്. ഞാനങ്ങോട്ടു പോയേക്കാം. ജോസുകുട്ടിയും തിരുവനന്തപുരത്തിനാ. യാത്രയിലും നിനക്കു ബോറഡിക്കാതിരിക്കാന്‍ ഒരാളായല്ലോ...

നല്ല ഒന്നാന്തരം ആര്‍എസ് എസ് - 4 റബര്‍ഷീറ്റിന്‍റെയത്ര തെളിച്ചമുള്ള ചിരിയും പാസാക്കി അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ സ്ഥലം കാലിയാക്കി.

സുമുഖന്‍ ജോസുകുട്ടിയെ ഒറ്റകാഴ്ചയിലേ കൊച്ചന്നാമ്മ വായിച്ചെടുത്തു. പാവത്താന്‍. ഒടിഞ്ഞുതൂങ്ങിയുള്ള നില്‍പ്. ആയുഷ്ക്കാലം വിധേയനായിക്കോളാമേ എന്ന ഭാവം.
കൊച്ചന്നാമ്മ ഇരുന്നു. ബെഞ്ചിന്‍റെ നടുക്കോട്ട് എടുത്താല്‍ പൊങ്ങാത്ത ഒരു ബാഗും വലിച്ചുകേറ്റിവച്ച് അതിന്നപ്പുറത്തായി ജോസുകുട്ടിയും ഇരുന്നു...ഇരുന്നില്ല എന്ന മട്ടില്‍ ഇരുന്നു.
കൊച്ചന്നാമ്മയപ്പോള്‍ നിലത്ത് പെരുവിരലൂന്നി സിനിമാപ്പേര് എഴുതിക്കളിക്കുകയായിരുന്നു. പാവം, ജോസുകുട്ടി അതുകണ്ടപ്പോള്‍ പണ്ടു ശകുന്തള ആദ്യമായി ദുഷ്യന്തനെ കണട് നിമിഷം പോലെ എന്നങ്ങു മനസ്സിലോര്‍ത്തു പോയി.

കൊച്ചന്നാമ്മ എന്നാണല്ലേ വീട്ടിലെ പേര്?

ആദ്യ അടി തന്നെ മര്‍മ്മത്തായിരുന്നു. കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്ക് അതത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. അപ്പോളും അവളു മനസ്സില്‍ എ.ആര്‍ റഹ്മാന്‍റെ പാട്ടുപാടി. പുറത്തേക്ക് അതിന്‍റെ ഹമ്മിങ് മാത്രമേ കേട്ടുള്ളു...

ങും..!!

എനിക്കും ആ പേരാ ഇഷ്ടം!! വായില്‍ അങ്ങനെ വഴക്കിയെടുക്കാന്‍ പെട്ട പാട് അവനോര്‍ത്തു. എങ്കിലും അവനതു കഷ്ടപ്പെട്ട് മനസ്സിലൊതുക്കി.

കര്‍ത്താവേ, കുരിശാവുമോ? അവളു മനസ്സിലോര്‍ത്തു. ആയുഷ്ക്കാലം ഈ കാലമാടന്‍റെ കൊച്ചന്നാമ്മേന്നുള്ള നീട്ടിവിളിയേക്കുറിച്ചോര്‍ത്തപ്പോള്‍ താനിനി ചട്ടേം അടുക്കിട്ട മുണ്ടും കൂടി ഉടുക്കേണ്ടി വരുമോയെന്നും അവളു ചിന്തിച്ചുപോയി.

എന്താ ഒന്നും പറയാത്തത്?

ഞാന്‍ അധികം സംസാരിക്കുന്ന ടൈപ്പല്ല- അവളതു പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞ് വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടു വായടച്ചു.

അവനതങ്ങു വിശ്വസിച്ചു. കാര്യപ്പെട്ട പഠിപ്പും ഉദ്യോഗവുമൊക്കെയുണ്ടെങ്കിലും ജോസുകുട്ടി അങ്ങനെയൊരു ടൈപ്പായിരുന്നു. ഈശ്വരവിശ്വാസത്തിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മുതല്‍ എല്ലാക്കാര്യത്തിലും ജോസുകുട്ടി അങ്ങനെയായിരുന്നു..

ഈശ്വരവിശ്വാസമൊക്കെ...?

ഞാന്‍ ഭയങ്കര ഈശ്വരവിശ്വാസിയാ...പരീക്ഷ അടുക്കുമ്പോളും പനി വരുമ്പോളുമേ പള്ളീല്‍ പോകത്തൂള്ളൂ. അല്ലാത്തപ്പം വീട്ടിലിരുന്ന് തനിയെ കുര്‍ബാന ചൊല്ലും. കുര്‍ബാനപ്പുസ്തകം വീട്ടിലുള്ളതുകൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ എളുപ്പമാ...

ജോസുകുട്ടി അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്‍റിനു തയ്യാറായിരുന്നു. അങ്ങനെ വേണമെന്ന് ഏതോ പുസ്തകത്തില്‍ വായിച്ചത് അവനോര്‍ത്തു.

ട്രെയിന്‍ വരാന്‍ ഇനിയും സമയമുണ്ട്. നമുക്കൊരു കാപ്പികുടിക്കാം. റയില്‍വേ സ്റ്റേഷന്‍റെ അടുത്തുള്ള കാപ്പിക്കടയിലേക്ക് ഇരുവരും ഒന്നിച്ചു നടന്നു. അപ്പോള്‍ അവര്‍ക്കടുത്തുകൂടി ജീന്‍സും ടോപ്പും ധരിച്ച ഒന്നുരണ്ടു പിള്ളേര്‍ ചുകുചുകാന്ന് ഒച്ചേം വച്ചു പ്രാഞ്ചിപ്രാഞ്ചിപ്പോയി. ജോസുകുട്ടി അതുകണ്ടില്ല.

അന്നാമ്മയ്ക്ക് അതു വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവളതു വിശ്വസിച്ചില്ല. പകരം, ഇയാളു തന്‍റെയടുത്ത് അടവെടുക്കുകയാണെന്ന് അവളങ്ങു വിചാരിച്ചു.

പിള്ളേരൊക്കെ സ്ളിം ആണല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവളുടെ മനസ്സു മുറിഞ്ഞു. തനിക്ക് ഇനി അങ്ങനെയൊന്നാവാന്‍ പറ്റുമോന്നും അവളോര്‍ക്കാതിരുന്നില്ല. അദ്നാന്‍ സ്വാമിയുടെ ലിഫ്റ്റ് കരേദോ ആണ് അപ്പോള്‍ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയത്.

കാപ്പി കുടിപ്പു തുടങ്ങിയെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ കണ്ണാടിപ്പെട്ടിയിലിരിക്കുന്ന സുഖിയന്‍റെ നേര്‍ക്കായിരുന്നു. അതു മുഴുവന്‍ കമ്മതി വിലപറഞ്ഞു മേടിച്ചു ബാഗില്‍ വയ്ക്കാന്‍ മനസ്സില്‍ തോന്നിയതാണെങ്കിലും എ.ആര്‍. റഹ്മാന്‍റെ പാട്ട് പാടി അതുവേണ്ടെന്ന് അവളങ്ങുവച്ചു.

കല്യാണത്തെക്കുറിച്ചും ഭര്‍ത്താവിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍??

ആ ചോദ്യത്തിനുകൂടി ഉത്തരം പറയാന്‍ അവള്‍ക്ക് ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

എനിക്കങ്ങനെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളൊന്നുമില്ല.

ജോസുകുട്ടിക്ക് ആശ്വാസമായി. ആത്മവിശ്വാസമായി. സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു പെണ്ണു തന്നെ പ്ളാറ്റ്ഫോമില്‍ വീഴ്ത്തുമോയെന്ന പേടിയും ജോസുകുട്ടിയില്‍നിന്ന് ഓടിയകന്നു.

കാപ്പി കുടിപ്പു കഴിഞ്ഞു.

എന്നതേലുമൊന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ഉപകാരമായിരുന്നു.

അല്‍പം സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെയുള്ള ജോസുകുട്ടിയുടെ ആ പറച്ചിലിന് അവളുടെ മറുപടി അല്‍പം ക്രൂരമായിരുന്നു.

കാപ്പീടെ കാശു ഞാന്‍ കൊടുത്തോളാം..!!!

തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം മലബാര്‍ എക്സ്പ്രസ് പ്ളാറ്റ്ഫോം നമ്പര്‍ ഒന്നില്‍ വന്നു നിന്നു. സോനാമ്പുലിസം ബാധിച്ചവനെപ്പോലെനടന്നുനീങ്ങുന്ന ജോസുകുട്ടിയെ അവള്‍ കണ്ടു. കോച്ച് തെറ്റി ട്രെയിനിന്‍റെ പാന്‍ട്രിയിലേക്ക് കയറാന്‍ തുടങ്ങിയ അയാളെ അവള്‍ തിരികെ വിളിച്ചില്ല.
കൊച്ചന്നാമ്മ എസ്-2 കോച്ചിനു നേര്‍ക്കു നടന്നു.

ആറ്റുനോറ്റു കൊണ്ടു വന്ന ആലോചന പാളം തെറ്റിപ്പോയത് ഓര്‍ത്തപ്പോളൊക്കെ അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍റെ ബൈപാസിലോടുന്ന ഹൃദയം വീക്കായിത്തുടങ്ങി.

തോറ്റുകൊടുക്കാന്‍ അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ തച്ചോളി ചന്തുവായിരുന്നില്ല.

മലബാര്‍ എക്സ്പ്രസിന്‍റെ ബോഗിപോലെ ഓരോന്നോരോന്നായി ആലോചനകള്‍ വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. കൊച്ചന്നാമ്മ ഒക്കെയും അപായച്ചങ്ങല പിടിച്ചുവലിച്ച് നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ടും. കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു പുരുഷ പ്രജകളോടു വിരോധമുണ്ടായിട്ടായിരുന്നില്ല ഇതൊന്നും.

തന്‍റെ പ്രൊഫൈലിനു മാച്ചാകുന്ന ഒന്നും ഭൂമി മലയാളത്തില്‍ ഇല്ലെന്ന് അവള്‍ക്കുറപ്പായിരുന്നു.
തനിക്കു പറ്റിയ പാതിയെക്കുറിച്ച് അവളും അന്വേഷിക്കാതിരുന്നില്ല. ബോള്‍ഡ് ബട്ട് ഇറ്റാലിക് എന്ന മട്ടില്‍ ഏതെങ്കിലുമൊരു കക്ഷിയെ കണ്ടെത്തും വരെ താന്‍ മുടക്കല്‍- തിങ്കള്‍ വ്രതങ്ങള്‍ തുടരുമെന്നു മനസ്സില്‍ കൊച്ചന്നാമ്മ പ്രഖ്യാപിച്ചതിന്‍റെ കൃത്യം മൂന്നാം നാളാണു യാഹു ചാറ്റില്‍ അവള്‍ ആ പേരു കണ്ടത്.....

മിസ്റ്റര്‍ പെരേര...!!!

ആ പേരില്‍ത്തന്നെ ഷേക്സ്പിയറു തോറ്റുപോയി. ആ പേരില്‍ ഒരുപാടു സംഗതികളുണ്ടെന്നു കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു തോന്നി.

ഹായ്...

കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ ചാറ്റിനു നേരെ കുറച്ചുനേരത്തേക്കു മറുപടിയൊന്നും ചീറ്റിയില്ല.
ചീറ്റിങ്ങായിപ്പോയെന്നു കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കു തോന്നി. വേണ്ടാരുന്നെന്നും...

അടുത്ത നിമിഷം, മറുപടി വന്നു.

ചെറിയൊരു ഹായ്.

എന്തു ചെയ്യുന്നുവെന്ന ചോദ്യത്തിനു നേര്‍ക്കും ആദ്യം മൗനം. പിന്നെ, മറുപടി.

ചാറ്റു ചെയ്യുന്നു...

കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ അഭിമാനത്തിന്‍റെ ഇനാമല്‍ പെയിന്‍റ് ഇളകിത്തുടങ്ങി.
കക്ഷി ബോള്‍ഡ് തന്നെ!! അല്‍പം ചമ്മലോടെയും കൊച്ചന്നാമ്മ മനസ്സിലോ‍ര്‍ത്തു.

എവിടെയാ വീട്?

തിരുവനന്തപുരത്ത്!!

കൊച്ചന്നാമ്മ ഞെട്ടി!!

ഞാനും അവിടെത്തന്നെ!!

വളരെ സന്തോഷം!!!

മറുപടിയിലും ആകെപ്പാടെ ബോര്‍ഡ്നെസ്. പോരാത്തതിന് അടിച്ചുവിടുന്നതെല്ലാം നല്ല ബോള്‍ഡ് ലെറ്റേഴ്സില്‍.

വരമൊഴിയില്‍ മലയാളം അടിക്കുന്നപോലെ ആദ്യം വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കൊച്ചന്നാമ്മ ചാറ്റ് തുടര്‍ന്നു. ഇടയ്ക്ക് നിലച്ചും, ഇടയ്ക്ക് ചെറുതായി മറുപടി പറഞ്ഞുമൊക്കെ പെരേരയും ചാറ്റില്‍ത്തുടര്‍ന്നു...

ഒടുവില്‍ ഇന്‍റര്‍നെറ്റുകാരു കട അടയ്ക്കുകയാണെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ച നിമിഷം കൊച്ചന്നാമ്മ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ പെരേരയോടു യാത്ര പറഞ്ഞു.

നാളെ കാണാം....

അയ്യോ സോറി, നാളെ ഞാന്‍ സിംഗപ്പൂരാ... മറ്റന്നാളു കാണാം. തിരിച്ചുവരും...!!

കൊച്ചന്നാമ്മ പിന്നെയും ഞെട്ടി. പെരേര സിങ്കം തന്നെ!! താനിതു വരെ കണ്ട ആട്, മാട്, പൂച്ച, മരപ്പട്ടി തുടങ്ങിയവയോടൊക്കെ കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്ക് അതിയായ പുച്ഛം തോന്നി.

അന്നു രാത്രി കൊച്ചന്നാമ്മ ഉറങ്ങിയില്ല. ഉറങ്ങാതെ കിടന്ന കൊച്ചന്നാമ്മയുടെ തലയ്ക്കുമുകളില്‍ക്കൂടി ശംഖുമുഖത്തുനിന്നും വിമാനങ്ങള്‍ ടേക്ക് ഓഫ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. ഓരോ വിമാനത്തിന്‍റെയും ഇരമ്പല്‍ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ കൊച്ചന്നാമ്മയോര്‍ത്തു...
ഇതില്‍ പെരേരയുണ്ടാവും!!!

കടിച്ചുപിടിച്ച് ഒരുദിവസം കഴിഞ്ഞുപോയി. കൊച്ചന്നാമ്മ പിറ്റേന്നൊരു ലീവ് പറഞ്ഞു.
രാവിലെ ചാറ്റ്റൂമില്‍ കയറി കതകടച്ച കൊച്ചന്നാമ്മ ലോഗിന്‍ ചെയ്തപ്പോളേ പെരേര അതാ ചാറ്റില്‍...

തിരിച്ചെത്തിയോ?

സോറി, ഇല്ല. ഇപ്പം ബാംഗോക്കിലാ.. അത്യാവശ്യം ഒരു മെയില്‍ അയക്കാന്‍ കേറിയതാ.. ഉടന്‍ സൈന്‍ ഔട്ട് ആകും..!!

കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്ക് അതിയായ സങ്കടം തോന്നി.

എന്താ പെരേരയുടെ പരിപാടി?

ബിസിനസ്.

എന്തു ബിസിനസ്?

ഇന്നതെന്നില്ല. എന്തും?

എന്തും??

ങും, ഒട്ടുപാലു മുതല്‍ മൈക്രോപ്രോസസര്‍ വരെ....

അതും കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു.

ആളു ഭയങ്കര കൂള്‍ ആണല്ലോ...

ആദ്യമായി പെരേര ഒന്നിളകി!

ഹയ്യോ... ആരു പറഞ്ഞു? എല്ലാവരും ഞാന്‍ ഭയങ്കര ബോള്‍ഡ് ആണെന്നാ പറയാറ്...!!

എനിക്കങ്ങനെ തോന്നിയില്ല. ആദ്യം മുതലേ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു...

എന്ത്???

ഇതു ഭയങ്കര കൂളാണെന്ന്....

ഇതോ.. അതെന്താ?????

പേരു പറയാന്‍ മടിയായതു കൊണ്ടാ...

പേരു പറയാതിരുന്നാല്‍ എന്തു ചെയ്യും???

ഇത്, അത് എന്നൊക്കെ വിളിച്ചോളാം....

എത്രകാലം അങ്ങനെ വിളിക്കും???
പിന്നെ, ഞാന്‍ പിള്ളേരുടെ അച്ഛാ എന്നു വിളിച്ചോളാം...!!!!!!!

ബാംഗോക്കില്‍ ഇരുന്നു പെരേര ചിരിച്ചു. പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു...

വളയാതെ നിന്ന കൊന്നത്തെങ്ങു വളച്ചൊതുക്കി ഇപ്പുറത്തെ പ്ളാവേല്‍ കെട്ടിവച്ചതിന്‍റെ അഹങ്കാരത്തോടെ കൊച്ചന്നാമ്മയും ചിരിച്ചു.

പെരേര...അതാണു പേര്. ബിസിനസ്മാനാണ്. നാട്ടില്‍ മാത്രമല്ല. ഗ്ളോബല്‍ ബിസിനസ്മാന്‍!!!

തന്‍റെ കണ്ടെത്തല്‍ കൊച്ചന്നാമ്മ അമ്മച്ചി മേരിക്കുട്ടിയോടു പറ‍ഞ്ഞു. മേരിച്ചേട്ടത്തി അങ്ങ് ഹാപ്പിയായി.

അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ പക്ഷേ ഹാപ്പിയായില്ല... നമുക്ക് അതൊക്കെ വേണോ?

മോളുടെ ആഗ്രഹമല്ലേ... അങ്ങു നടത്തിയേരെന്നേ...

ഒടുക്കം അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ തച്ചോളി ചന്തുവായി...തോറ്റുകൊടുത്തു!!

കൊച്ചന്നാമ്മ ചാറ്റ്റൂമിലേക്കു നേരെ പാഞ്ഞു.

പെരേരയോടു കാര്യം പറഞ്ഞു.

ഞാന്‍ ഭയങ്കര ബിസിയാ.. കഴിഞ്ഞ മാസം ജര്‍മനിയില്‍ നടന്ന ജി-എട്ട് ഉച്ചകോടിയില്‍ പ്രബന്ധം അവതരിപ്പിച്ചതു ഞാനാ... അതിന്‍റെ ഫോളോ അപ് കുറേപ്പണിയുണ്ട്...കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചോ...കൃത്യദിവസം ഞാനങ്ങെത്തിക്കോളാം...

ഒരിക്കല്‍പ്പോലും നേരില്‍ക്കാണാത്ത ഫാവി വരനോട് കൊച്ചന്നാമ്മ മറ്റൊരു ചോദ്യം കൂടിയെറിഞ്ഞു...

ആദ്യമായിട്ട് എന്നെ കാണുമ്പോള്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലോ...??

പെരേരയ്ക്ക് ആ ചോദ്യം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.

മുഖം മനസ്സിന്‍റെ കണ്ണാടി എന്നല്ലേ? ആ മുഖം ഞാനെപ്പോളേ കണ്ടിരിക്കുന്നു. എനിക്കിഷ്ടമാവും...!!

കൊച്ചന്നാമ്മേടെ മനസ്സുനിറഞ്ഞു. മുഖം തെളിഞ്ഞു.

കല്യാണദിവസമായി. നാട്ടിലെ സകലരെയും അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ കല്യാണത്തിനു വിളിച്ചു. ചെക്കനെ ഇതുവരെ നേരില്‍ കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും പത്തുമുപ്പതു വട്ടം ഒന്നിച്ചു ഫ്ളൈ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന ആംഗിളില്‍ അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ അലക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ഭരണങ്ങാനം പളളീല്‍ പുതിയ കുടുംബത്തിന്‍ കതിരുകളുയരുന്നു എന്ന ക്വയര്‍ ഗാനം കേട്ടു തുടങ്ങി. കല്യാണപ്പെണ്ണ് നേരത്തെ ഹാജര്‍.

അപ്പോളതാ... കല്യാണത്തിരക്കുകളെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സ്കോര്‍പ്പിയോ, പിന്നിലൊരു സ്കോഡ, അതിനു പിന്നിലൊരു മെഴ്സിഡസ് എന്നിവ വന്നുനിന്നു.

കൊച്ചന്നാമ്മയടക്കം ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കിയ എല്ലാവരെയും അതിശയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കറുത്ത കോട്ടും കറുത്ത ഷൂവുമൊക്കെ ധരിച്ച അത്രയൊന്നും സുമുഖനല്ലാത്ത ഒരാളുമിറങ്ങി...

പെരേര...

ഓടിച്ചെന്ന അവുസേപ്പുചേട്ടനോട് അയാള്‍ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.

അതുപിന്നെ എനിക്കറിയത്തില്ലേടാ മരുമോനെ എന്ന മട്ടില്‍ അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ പേരേരയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.

പെണ്ണും ചെറുക്കനും പള്ളീലോട്ടു വലത്തുകാലുവച്ചു കയറും മുന്‍പ് തുരുതുരെ ക്യാമറ ഫ്ളാഷുകള്‍ മിന്നി.

മിന്നിലിന്‍റെ ഇടയ്ക്കാണു പുറകില്‍ ഒരു മഹീന്ദ്ര ജീപ്പ് ബ്രേയ്ക്കിട്ടുനിന്നത്.
അതില്‍നിന്നിറങ്ങിയ കാക്കിയിട്ട ചേട്ടായിമാര്‍ പെരേരയുടെ കോളറിനുപിടിച്ചു പൊക്കി.

കൊച്ചന്നാമ്മ, അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍, മേരിച്ചേട്ടത്തി, കൊച്ചുതൊമ്മന്‍ എന്നിവര്‍ തുടങ്ങി ജനസാമാന്യം ഒന്നടങ്കം ഞടുങ്ങി.

ഇവന്‍ കോടാലി പെരേര.. വിവാഹത്തട്ടിപ്പു വീരനാ... എറണാകുളത്തും തിരുവനന്തപുരത്തുമായിട്ടാ വിലസല്‍. പെണ്‍പിള്ളേരോട് ദുബായിലാന്നും സിംഗപ്പൂരാന്നമൊക്കെ പറയും....!!

പെരേരയെയും എടുത്തിട്ടു പൊലീസ് ജീപ്പ് പാലായ്ക്കു തിരിച്ചു പാഞ്ഞു.

ബൈപ്പാസ് ഹൃദയവും താങ്ങി അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ പള്ളിനടയില്‍ കുത്തിയിരുന്നു. മേരിച്ചേട്ടത്തി നെഞ്ചിനിട്ട് ഇടി തുടങ്ങി. ക്ഷണിക്കപ്പെട്ട നാട്ടുകാര്‍ പാരിഷ് ഹാളില്‍ തങ്ങളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന ആടും പോത്തും പന്നിയുമൊക്കെ വേസ്റ്റ് ആവുമോ എന്നോര്‍ത്ത് വിഷാദപ്പെട്ടു.
കൊച്ചന്നാമ്മ തകര്‍ന്നു തരിപ്പണമായി അവിടെ നിന്നു...

ഇനിയെന്തു ചെയ്യുമെന്നാലോചിച്ച് തലയുയര്‍ത്താതെ അവിടെയിരുന്ന അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍റെ തോളില്‍ തണുത്ത ഒരു കൈ വന്നു വീണു.

അവുസേപ്പുചേട്ടന്‍ തല ഉയര്‍ത്തി നോക്കി.

ജോസുകുട്ടി!!!

കൊച്ചന്നാമ്മയ്ക്ക് എതിര്‍പ്പില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ അവളെ കെട്ടിക്കോളാം.....!!!!

ഭരണങ്ങാനം പള്ളിയില്‍ അപ്പോള്‍ മണി പന്ത്രണ്ടു മുഴങ്ങി.

മലബാര്‍ എക്സ്പ്രസ് സര്‍വീസ് തുടങ്ങുന്ന സമയം- ജോസുകുട്ടി മനസ്സിലോര്‍ത്തു!!!